برد مدار چاپی موجود دردستگاه های استخراج بیت کوین

 بیت کوین (bit coin) ، در واقع یک ارز دیجیتالی است که در ژانویه 2009 ایجاد شد. این ایده توسط فرد یا گروهی نا مشخص و مبهم به نام ساتوشی ناکاموتو اختراع شد. هویت شخص یا افرادی که این فناوری را ایجاد کرده اند هنوز یک راز است. بیت کوین بر خلاف ارز های منتشر شده توسط دولت ، توسط یک مرکز غیرمتمرکز اداره می شود. بیت کوین نوعی ارز رمزنگاری شده است.

هیچ بیت کوین فیزیکی وجود ندارد ، فقط موجودی هایی در دفتر عمومی نگهداری می شوند که همه به آن دسترسی شفاف دارند. همه تراکنش های بیت کوین با حجم عظیمی از قدرت محاسباتی تأیید می شوند. بیت کوین توسط هیچ بانک یا دولتی صادر نمی شود و هیچ موسسه ای از آن پشتیبانی نمی کند.

با وجود این که بیت کوین در اکثر نقاط جهان خرید و فروش قانونی ندارد ، اما بسیار محبوب است و باعث راه اندازی صدها ارز رمز نگاری شده دیگر شده است که در مجموع به آن ها altcoins گفته می شود. بیت کوین معمولاً به اختصار “BTC” نامیده می شود.

همان طور که گفته شد ، بیت کوین در سال 2009 راه اندازی شد و از نظر سرمایه بازار ، بزرگترین ارز رمزنگاری شده جهان است. برخلاف ارز فیات ، بیت کوین با استفاده از یک سیستم دفتری غیر متمرکز ، که به عنوان بلاک چین شناخته می شود ، ایجاد ، توزیع ، معامله و ذخیره می شود.

این سیستم در طول عمر نسبتاً کوتاه خود ، چندین دوره رونق و رکود را پشت سر گذاشته است. بیت کوین به عنوان اولین ارز مجازی که با محبوبیت و موفقیت گسترده ای روبرو شده است ، به دنبال آن الهام بخش بسیاری از ارز های رمزنگاری شده دیگر است.

بیت کوین چگونه کار می کند؟

سیستم بیت کوین مجموعه ای از رایانه ها است (که به آن ها “گره” یا “ماینر” نیز گفته می شود) که همه کد بیت کوین را اجرا کرده و بلاک چین آن را ذخیره می کنند. از نظر استعاری ، بلاک چین را می توان مجموعه ای از بلاک ها دانست. در هر بلوک مجموعه ای از معاملات وجود دارد. از آنجا که همه رایانه هایی که از بلاک چین استفاده می کنند دارای لیست بلوک ها و تراکنش های یکسانی هستند و می توانند شفافیت این بلوک های جدید را با تراکنش های جدید بیت کوین پر کنند ، هیچ کس نمی تواند سیستم را فریب دهد.

موجودی توکن های بیت کوین با استفاده از “کلید های عمومی” و خصوصی حفظ می شود ، که رشته های طولانی اعداد و حروف هستند که از طریق الگوریتم رمزنگاری ریاضی که برای ایجاد آن ها استفاده شده است ، پیوند خورده اند. کلید عمومی (قابل مقایسه با شماره حساب بانکی) به عنوان نشانی منتشر شده در جهان عمل می کند و دیگران ممکن است به آن بیت کوین ارسال کنند.

کلید خصوصی (قابل مقایسه با پین دستگاه خودپرداز) یک راز محرمانه است و فقط برای تأیید انتقال بیت کوین استفاده می شود. کلید های بیت کوین را نباید با کیف پول بیت کوین اشتباه گرفت ، که یک وسیله فیزیکی یا دیجیتالی است که تجارت بیت کوین را تسهیل می کند و به کاربران اجازه می دهد مالکیت سکه ها را ردیابی کنند. اصطلاح “کیف پول” کمی گمراه کننده است ، زیرا ماهیت غیر متمرکز بیت کوین به این معنی است که هرگز در کیف پول ذخیره نمی شود ، بلکه به طور غیر متمرکز بر روی بلاک چین ذخیره می شود.

استخراج بیت کوین (Bitcoin mining) چیست؟

استخراج بیت کوین ، فرایندی است که طی آن بیت کوین های جدید وارد گردش می شوند ، اما همچنین جزء مهمی از نگهداری و توسعه دفتر کل بلاک چین است. این کار با استفاده از رایانه های بسیار پیچیده انجام می شود که مسائل محاسباتی بسیار پیچیده ریاضی را حل می کند. استخراج ارزهای رمزنگاری بسیار پر زحمت ، پرهزینه و زمان بر است. با این وجود ، استخراج برای بسیاری از سرمایه گذاران علاقه مند به ارزهای دیجیتال جذابیت مغناطیسی دارد. زیرا ماینرها برای کار خود با توکن های رمزنگاری امتیاز می گیرند. به طور کلی ما عمدتا روی بیت کوین تمرکز خواهیم کرد (در کل ، هنگام اشاره به شبکه یا ارز رمزنگاری شده به عنوان یک مفهوم ، از “Bitcoin” و هنگامی که به تعداد توکن های فردی اشاره می کنیم از “bitcoin” استفاده می کنیم).

با استخراج ، می توانید بدون نیاز به پس انداز پول برای آن ، ارز دیجیتال کسب کنید. ماینر های بیت کوین برای تکمیل “بلوک” معاملات تأیید شده ، که به بلاک چین اضافه می شود ، بیت کوین دریافت می کنند. امتیاز های معدنکاری به معدنچی ای تعلق می گیرد که ابتدا راه حلی برای یک معمای پیچیده هشینگ کشف کند و احتمال این که یکی از شرکت کنندگان راه حل را کشف کند به بخشی از کل توان استخراج در شبکه مربوط می شود. برای راه اندازی یک معدن استخراج یا به GPU (واحد پردازش گرافیکی) و یا به یک مدار مجتمع مخصوص برنامه (ASIC) نیاز دارید. امروزه استخراج بیت کوین به حدی رقابتی است که تنها با به روزترین ASIC ها می توان آن را به صورت سودآور انجام داد. هنگام استفاده از رایانه های رومیزی ، واحد های پردازش گرافیکی (GPU) یا مدل های قدیمی ASIC ، هزینه مصرف انرژی در واقع از درآمد تولید شده فراتر می رود.

پردازنده های گرافیکی چگونه در استخراج ارزهای رمزنگاری شده کمک می کنند؟

استخراج ارز رمزنگاری شده در ابتدا با استفاده از CPU ها یا واحدهای پردازش مرکزی انجام می شد. با این حال ، سرعت پردازش محدود و مصرف زیاد برق منجر به محدودیت خروجی شد و فرآیند استخراج مبتنی بر CPU را ناکارآمد کرد.

وارد ماینینگ مبتنی بر GPU شوید که مزایای متعددی نسبت به استفاده از CPU ها به همراه داشت. یک پردازنده گرافیکی استاندارد ، مانند Radeon HD 5970 ، سرعت پردازش 3200 دستورالعمل 32 بیتی در هر ساعت را دارد ، که 800 برابر بیشتر از سرعت پردازنده ای است که تنها 4 دستورالعمل 32 بیتی را در هر ساعت اجرا می کند.

این ویژگی GPU است که آن ها را برای استخراج ارز های رمزنگاری شده مناسب و بهتر می کند ، چرا که فرآیند استخراج نیاز به بازده بالاتری در انجام انواع محاسبات تکراری دارد. دستگاه استخراج به طور مداوم سعی می کند هش های مختلف را به طور مکرر رمزگشایی کند و در هر تلاش فقط یک رقم تغییر کند.

پردازنده های گرافیکی نیز مجهز به تعداد زیادی واحد منطقی حسابی (ALU) هستند که وظیفه انجام محاسبات ریاضی را بر عهده دارند. به لطف این ALU ها ، GPU قادر است محاسبات بیشتری را انجام دهد و منجر به بهبود خروجی برای فرآیند استخراج رمزنگاری شود. پردازنده های گرافیکی به گونه ای طراحی شده اند که در انجام کار های مشابه و تکراری بهتر از سیستم های متنوع چند وظیفه ای مانند CPU عمل کنند.